می خواهم زنده نمانم

امروز سلامت می کنم کمی افسرده تر از دیروز
امروز هوای سرم تنها و تنها هوای غریبی است و حسرت
هوای دلم هوای همان سایه مرگ است ،کاش آن روز روی سرم بود
امروز سلامت می کنم غمگین تر از دیروز نازنین
امروز چقدر سرم برای تو درد می کند ،کاش تو هم کمی بدانی چقدر بد حالم نازنین
امروز می خواهم زنده نمانم نازنین
کاش امروز بدانی بی تو دلم گرفته است در این هوای غریب
÷س این مدرکت به چه دردی می خورد ؟وقتی حتی اجازه نمی دهند که کمی کنارم بیشتر بمانی ؟پس این شغل مزخرف ما می خواهد کجا دستمان را بگیرد ،از خودم تعجب می کنم من که همیشه از بوی بیمارستان متنفر بودم پس چرا پزشک شدم ؟
نازنین امروز دیوانه ام ،آن قدر که می توانی روی حرف هایم حساب نکنی
نازنین من بی تو کجا بمانم ،من دورم از تو ،دور و دور و دور
نازنین من دورم از تو
دورم از تو .....
امروز دیگر هوای حوصله ام بارانی بود ،هوای حوصله ام بارانی بود
در این کنج غربت
در این هوای بیماری در زیر سایه ی رمیده ی مرگ ،امروز تنها و تنهام
من تو را می خواهم ،من اینجا نمی خواهم بمانم ،من نمی خواهم نا توان بمانم
نازنین دوستت دارم
پی نوشت :ببخشید هوای بیمارستان با آدم این طوری می کنه
بازم از شریعتی برام بنویسید
ف.دورود جان غم سنگینی غربت را می دانی می دانم که می دانی اما لا اقل تو با کسی هستی ولی آن گوشه و در آن شهر غریب سیما چه می کند ؟خودش نمی داند برایش دعا کن که هوای حوصله اش مثل امروز من هر روز بارانی است