هواي حوصله ابري است

امروز از پشت شيشه به خوشبختي خودم نگاه مي كنم قلبم پر از حسرت زندگي است وپايم فلج براي رسيدن به زندگي نازنين
با ديدن باغ كودكي هايم به سوي آن زمان سادگي مي روم به ديدار حسرت هايم به ديدار گل هايي كه براي چيدنش از خانم جان كتك مي خوردم به ديدار مادرم كه هنوز گرد پيري بر چهره اش نپاشيده بودند كاش رد اندوه از چهره ي مادر پاك مي شد نازنين
به ديدن آرزوي با پدر پارك رفتن و تاب بازي كردن مي داني چرا اولين چيزي كه براي باغمان خريدم تاب بود ؟چون پر از حسرت كودكي ها بود اگر مي شد سرسره هم مي خريدم اگر مي شد براي بچگي هايم هم پدر مي خريدم براي مادرم كمي بخت سفيد مي خريدم براي خودم يك عنوان پدر بودن مي خريدم براي تو چه مي خريدم؟تو كه قلبت از عشق متبلور است دوست داشتني من ! براي تو يك امين ديگر مي خريدم يك امين كه كاري جز نوشتن و دوست داشتن هم بلد باشد برايت كمي هم آسودگي مي خريدم اگر ميشد اين ها را هم شادمانانه مثل تاب خريد حتما مي خريدم
اما خوشبختي من به نداشته هايم هرگز نبوده ونيست خوشبختي ام به باغ كوچكمان است كه تابستان ها پر مي شود از انگور و توت و گيلاس به باغچه قشنگمان كه غنچه هايش به اميد هديه شدن به تو لبخند مي زنند خوشبختي ام به لطافت حضور توست گاهي هم چشمان نمناكت
خوشبختي من .عزيز من .هميشه عزيز من
نازنين
امروز چقدر هواي حوصله ام ابري است